چطور بفهمیم فتق داریم ؟

*جاهایی که معمولا در آن فتق ایجاد میشود عبارتند از: کشاله ران ، ناف و یا محلی که قبلا در آن جراحی انجام شده است  .
*تشخیص فتق معمولا ساده است : شما ممکن است یک برآمدکی زیر پوست را احساس کنید.  یا ممکن است هنگام  بلند کردن اشیاء سنگین ، سرفه کردن ، زور زدن هنگام دفع ادرار یا اجابت مزاج و یا موقع نشستن یا ایستادن طولانی مدت درد احساس کنید.
* درد ممکن است شدید باشد یا درد خفیفی که در طول روز شدت پیدا کند.
* دردهای شدید و ممتد ، قرمزی ، فشار ، علامتهایی هستند که نشان می دهند فتق ممکن است گیر کرده یا روبه گانگرن شده باشد . در صورت مشاهده این علایم باید هرچه زودتر به پزشک مراجعه کنید .

انواع هرنی یا فتق شکمی

• هرنی اینگوینال (Inguinal Hernia): این نوع هرنی شایع‌ترین نوع هرنی است و در ناحیه‌ی کشاله ران رخ می‌دهد. این هرنی می‌تواند در مردان و زنان رخ دهد، اما در مردان بیشتر شایع است.
• هرنی فمورال (Femoral Hernia): این نوع هرنی کمتر شایع است و در ناحیه‌ای درست زیر کشاله ران و نزدیک ران رخ می‌دهد. هرنی فمورال در زنان بیشتر از مردان دیده می‌شود.
• هرنی نافی (Umbilical Hernia): این نوع هرنی در ناحیه ناف رخ می‌دهد و بیشتر در نوزادان و کودکان مشاهده می‌شود، اما می‌تواند در بزرگسالان نیز رخ دهد.
• هرنی اینسیزیونال (Incisional Hernia): این نوع هرنی در محل یک جراحی قبلی رخ می‌دهد. به دلیل ضعف در دیواره شکم پس از جراحی، ارگان‌های داخلی ممکن است از این محل به بیرون فشار بیاورند.
• هرنی اپیگاستریک (Epigastric Hernia): این نوع هرنی در ناحیه بین ناف و قفسه سینه رخ می‌دهد و معمولاً شامل بافت چربی است که از طریق یک ضعف در دیواره شکم به بیرون فشار می‌آورد.
• هرنی هیاتال (Hiatal Hernia): در این نوع هرنی، بخشی از معده از طریق یک سوراخ در دیافراگم به سمت قفسه سینه حرکت می‌کند. این هرنی معمولاً باعث بازگشت اسید معده به مری و سوزش سردل می‌شود.

آیا می توان بدون عمل جراحی فتق زندگی کرد؟

اگر فتق شما باعث درد یا ناراحتی نمی شود، ممکن است بتوانید سالیان سال بدون هیچ مشکل خاصی با این اختلال زندگی کنید. با این حال باید به خاطر داشته باشید که خطر اورژانسی شدن شرایط (حبس شدن یا به دام افتادن روده) در هر فتق اینگوینالی (فتق کشاله ران) وجود دارد. فتق بدون درد معمولا (اما نه همیشه) قبل از اورژانسی شدن وضعیت شروع به ایجاد ناراحتی و نشانه های آزاردهنده می کند.

بر اساس داده‌های اپیدمیولوژیک، تقریبا ۲۰ درصد از بیماران مبتلا به فتق اینگوینال بدون درد و سال‌ ها پیش از شدت یافتن علائم یا نیاز فوری به جراحی، به راحتی زندگی می‌ کنند. در واقع دلیل اصلی اقدام به رفع فتق از طریق جراحی، چیزی نیست جز افزایش ناراحتی، درد یا بزرگ شدن اندازه آن (جراحی فتق تنها روش درمانی است که به این علائم پایان می دهد).

جراحی به یکی از ۲ روش زیر انجام می شود :

۱ : جراحی باز:

که در آن یک برش ۸ تا ۱۰ سانتی متری که در ناحیه کشاله ران یا ناحیه مبتلا به فتق ایجاد میشود . این برش در درون پوست و چربیهای زیر پوستی آنقدر پیش می رود تا جراح به سطح ضایعه دسترسی پیدا کند .
ممکن است جراح از یک چسب زخم کوچک جراحی برای ترمیم ضایعه یا سوراخ فتق استفاده کند. این روش معمولا با  بی حسی موضعی و داروی خواب آور انجام میشود اما ممکن است از بی حسی  نخاعی یا بیهوشی عمومی استفاده شود .

۲ : جراحی به روش لاپاراسکوپی :

در این روش یک لاپاراسکوپ ( تلسکوپ کوچک ) که به دوربین مخصوصی متصل است توسط یک کانولا ( لوله تو خالی ) وارد بدن شده و به جراح این امکان را می دهد که فتق و بافتهای اطراف ان را در یک مانیتور مشاهده کند . لوله های دیگری هم برای اینکه جراح بتواند جراحی را انجام دهد وارد بدن می شوند . معمولا ۳ یا ۴ سوراخ یک ساننبمتری مورد نیاز می باشد.
فتق از ناحیه پشت دیواره  شکم ترمیم می شود . یک چسب زخم کوچک جراحی روی سوراخ فتق شده گذاشته شده و با وسایل جراحی کوچکی در محل ثابت نگهداشته می شود این نوع جراحی معمولا از طریق بیهوشی عمومی انجام می شود و ندرتاً از بی حسی نخاعی یا موضعی استفاده می شود .